Historia szkoły
- Szczegóły
- Kategoria: Szkoła
- Administrator
- Odsłony: 7573
HISTORIA NASZEJ SZKOŁY
Niezwykle pomyślny okres rozwoju przeżyła Publiczna Szkoła Powszechna w Straconce w okresie międzywojennym. W sierpniu 1919r. stanowisko kierownika objął Gustaw Klaja, który kierował szkołą przez 20 lat. Swoją silną osobowością wywarł duży wpływ nie tylko na uczniów, ale także na mieszkańców Straconki. W 1924r. założył we wsi Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Dzięki jego pracy i staraniom szkoła otrzymała w 1919r. status szkoły 3-klasowej, a od stycznia 1925r. 4-klasowej szkoły powszechnej. Po reformie szkolnej 1932r. przeobrażono ją w 6-klasową szkołę powszechną. Gustaw Klaja rozbudował szkolną bibliotekę, z której mogli korzystać wszyscy mieszkańcy wsi. Mimo swych antysanacyjnych poglądów, pedagog ten zdobył duże uznanie zwierzchnich władz szkolnych w Białej. Wspierali go też członkowie straceńskiej Rady Szkolnej w osobach: księdza proboszcza Józefa Kopijasza, wójta Chrobaka, Antoniego Gąsiora, Józefa Procnera i Józefa Walusia. Dużą rolę w życiu placówki w okresie międzywojennym odgrywało Koło Rodzicielskie oraz uczący religii ksiądz proboszcz Józef Kopijasz. Organizowali oni wspólne dożywianie dzieci, zwłaszcza w trudnych latach wielkiego kryzysu gospodarczego. W tym okresie coraz mniej mieszkańców Straconki było analfabetami, organizowano także specjalne kursy dokształcające. Coraz popularniejsze stało się też dalsze kształcenie dzieci ze Straconki. Szczególnym powodzeniem cieszyły się takie szkoły średnie: Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej, Seminarium Nauczycielskie w Białej oraz Państwowa Szkoła Przemysłowa w Bielsku.
Budynek straceńskiej szkoły stawał się za ciasny, przybywało mieszkańców, wieś rozwijała się, przybywało dzieci chcących się uczyć. Myśl o rozbudowie szkoły zrodziła się już w 1930r. Aby zdobyć fundusze na budowę, sprzedano las położony na zboczach Łysej. Prace rozpoczęto w 1932r. W tymże roku wprowadzono nowy obowiązek szkolny tj. ukończenia 7-klasowej szkoły powszechnej. Fakt ten wzbudził wśród stracenian ambicje zapewnienia mieszkańcom pełnego cyklu nauki i uniknięcia tym samym posyłania dzieci do szkoły w Leszczynach.Zrezygnowano z rozbudowy starego budynku, a postanowiono wybudować nowy i nowocześniejszy. Jednak brak pieniędzy i różne koncepcje budowy oraz finansowania sprawiły, że budowa przeciągała się. Do wybuchu II wojny światowej prace nie zostały ukończone. W 1938r. poświęcono i oddano do użytku dwie sale lekcyjne, a w następnym roku kolejne dwie oraz salę gimnastyczną i piwnice. W latach 1938-39 dzieci ze Straconki uczyły się w dwóch budynkach szkolnych. Budowę szkoły ostatecznie ukończyli Niemcy.
Przez okres wojny i okupacji szkoła w Straconce przechodziła różne koleje. Najpierw ją zamknięto, bo uczono w nie w języku polskim. Potem, w marcu 1940r. uczyły się w niej dzieci polskie i niemieckie pod kierunkiem niemieckich nauczycieli. Kierownik szkoły Gustaw Klaja musiał opuścić mieszkanie służbowe w budynku szkolnym, a w kwietniu został aresztowany wraz z 11 innymi przedstawicielami miejscowej inteligencji i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gussen. Zginął tam 17 sierpnia 1940r. W 20-tą rocznicę jego śmierci wmurowano w szkole tablicę pamiątkową. W październiku 1943r. obok szkoły niemieckiej uruchomiono za zgodą okupanta szkołę polską, do której uczęszczało 500 dzieci ze Straconki, Lipnika, Leszczyn i Mikuszowic. Warunki nauki były fatalne, a zakres nauki minimalny- czytanie, pisanie i rachunki. W szkole tej uczyły polskie nauczycielki: Maria Smoleń, Helena Sierosławska i Stefania Gicala. Szkoła ta przetrwała do 1944r. Jej działalność przerwał zbliżający się front. W czasie walk o wyzwolenie Straconki oba budynki szkoły zostały zajęte przez wojska radzieckie. Uległy zniszczeniu sprzęty szkolne i dokumentacja. Usuwanie owych zniszczeń trwało do kwietnia 1945r. Ostatecznie 6-klasowa szkoła ruszyła 15 maja. Równocześnie przeprowadzono remont szkoły z pieniędzy uzyskanych z imprez zorganizowanych przez Koło Rodzicielskie. Na jego czele stał Emil Krywult. We wrześniu 1945r. władze powiatowe wyznaczyły kierownika szkoły, którym został Władysław Krywult, przedwojenny uczeń tej szkoły.
3 września 1945r. rozpoczął się w straceńskiej szkole pierwszy powojenny rok szkolny, szkoła w Straconce zaczęła prowadzić siódmą klasę, stała się więc pełną szkołą powszechną. Naukę podjęło wówczas 226 dzieci. W szkole utworzono koło PCK i koło LOP, a także spółdzielnię uczniowską. W kwietniu 1949r. rozwiązano dotychczasowe Koło Rodzicielskie, a utworzono Komitet Rodzicielski, w listopadzie tego roku otwarto świetlicę szkolną. Po Władysławie Krywulcie w 1949r. kierownictwo szkoły objął Władysław Marek, funkcję tę pełnił do 1963r. Był inicjatorem rozbudowy szkoły, ale zmarł w trakcie tego przedsięwzięcia. Jego kontynuatorem był Leopold Franek, który kierował szkołą przez 10 lat, aż do 1973r.
28 czerwca 1964r. nadano szkole w Straconce imię Zygmunta Lubertowicza (1883-1958)- polonisty, poety i dziennikarza, działacza kulturalnego, pedagoga i miłośnika gór.
W 1966r. wyremontowano starszy budynek, w obu budynkach zainstalowano centralne ogrzewanie, obok szkoły powstało asfaltowe boisko. W tymże roku na podstawie reformy szkoła w Straconce stała się 8-klasową szkołą podstawową. Po włączeniu Straconki do Bielska-Białej straceńska szkoła otrzymała nr 26.
- 1. 1919-Gustaw Klaja
- 2. 1945-1949 Władysław Krywult
- 3. 1949-1963 Władysław Marek
- 4. 1963-1973 Leopold Franek
- 5. 1973-1977 Zbigniew Obolewski
- 6. 1977-1994 Łucja Bogacka
- 7. 1994-1999 Weronika Kozak
- 8. 1999-2000 Marzena Mędrzak
- 9. 2000-2001 Jadwiga Marek
- 2001-2003 Roman Szabla
- 2003 – nadal Grażyna Proch