Pokaz mody wiktoriańskiej
- Details
- Category: Innowacje 2017/2018
- Written by Administrator
- Hits: 1920
W ramach przeprowadzanej w naszej szkole innowacji pedagogicznej z języka polskiego i języka angielskiego „Let’s read and use our imagination – czytaj i używaj wyobraźni”, aby przybliżyć czasy Charlesa Dickensa oraz zobrazować modę wtedy panującą, zorganizowany został Pokaz Mody z tej epoki. Uczniowie klas 5a, 5b oraz 7a przygotowali stroje oraz przedstawili je do muzyki XIX wiecznej przed uczniami i nauczycielami naszej szkoły.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tekst i zdjęcia: mgr Katarzyna Puchalska
Zapraszamy wszystkich uczniów oraz rodziców do lektury krótkiego opisu strojów modnych w epoce wiktoriańskiej. Tekst zawiera mnóstwo ciekawostek z tamtego okresu.
Moda w epoce wiktoriańskiej
Strój kobiecy
Stolicą mody kobiecej był Paryż, elegantki chętnie kupowały żurnale mody i gazety z wykrojami najnowszych wzorów z Francji. Kobiety w epoce wiktoriańskiej zaczęły nosić damskie marynarki-żakiety. Był to strój na co dzień (Wszystko zaczęło się od wizyty marynarzy angielskich u królowej Wiktorii. Ubrani oni byli w krótkie obcisłe marynarki bez długich kołnierzy, zdobione metalowymi guzikami). Dlatego żakiety miały stójkę zamiast szerokich klap. Uzupełnieniem stroju była długa spódnica ozdobiona falbanami, jakby kilka spódnic nałożonych na siebie, z dopiętymi kolorowanymi kokardami. Spódnica miała kształt odwróconego kielicha. Z tyłu na wysokości talii była turniura-czyli niewielki stelaż pod spódnicą. Turniura utrudniała siadanie, dlatego panie siadały na brzegu fotela. Kobiety miały sylwetkę w kształcie litery S- biodra do tyłu, górna cześć ciała wysunięta w przód.
Pod żakietem panie nosiły bluzki w jasnym kolorze z żabotem. Pod bluzką obowiązkowo nosiły gorset. Pozwalał on zachować prostą sylwetkę, lecz utrudniał oddychanie. Codziennie rano służąca musiała go silnie ściągnąć i zawiązać na plecach, później pojawiły się gorsety wiązane z przodu. Kobiety nosiły gorsety bez przerwy nawet w czasie pracy fizycznej i jazdy konnej. W żakietach kobiety wychodziły do miasta. Kobieta na ulicy nie mogła pokazać się bez kapelusza. Im większy kapelusz tym bardziej była zamożna. W ciepłe dni do kapeluszy dopinano woalki. Kapelusze były ozdobione kwiatami, koronkami, piórami, małymi ptaszkami. Jedynie do jazdy konnej panie zakładały na głowę niewielkie kapelusze z welonami. W słoneczne dni panie wychodziły z domu z parasolkami przeciwsłonecznymi. Często parasolki służyły też do obrony przed bezpańskimi psami lub niegrzecznymi adoratorami.
Kobiety bogate mogły przebierać się nawet 5 razy dziennie. Rankiem chodziły w szlafroku, później suknia codzienna, suknia wizytowa, spacerowa na pogodę, na niepogodę, suknia balowa. Dlatego suknie były w różnych kolorach: popiel z czarnymi paskami, róż, szafran, brąz, wiśniowy, biały i beż. Suknie balowe posiadały krynoliny-okrągły stelaż z metalu nawet o średnicy 180cm. Krynolinę montowano na wysokości talii i na nim upinano spódnicę. Suknie ozdabiały też korale wisiorki lub broszki z motywami egzotycznych roślin lub zwierząt. Suknie balowe były w kolorach białym lub kremowym z atłasu, tiulu, welwetu, kaszmiru, aksamitu, jedwabiu, wełny, koronki, muślinu. Takie suknie były zakładane na uroczyste okazje – wizyta w teatrze czy operze. U góry sukni dekolt był ozdobiony koronką. Suknie na co dzień miały obcisłe rękawy i zakrywały sylwetkę pod szyję. Kobiety nosiły też jasne rękawiczki, zdejmowały je tylko w czasie posiłku. Pod suknią kobiety nosiły długą koszulę, halkę, pantalony (czyli spodnie), gigot (czyli pomarszczony rękaw) i oczywiście gorset. Suknie sięgały aż do ziemi, ponieważ kobiety nie mogły pokazywać nóg powyżej kostek. Nie mogły też unosić sukni w dłoniach. W rękach panie trzymały wachlarze wykonane z piór, wachlarza używały gdy chciały zasłonić twarz kiedy plotkowały lub gdy nie wiedziały jak odpowiedzieć na zadane pytanie. Modne panie miały bladą skórę, ponieważ używały różnych pudrów wybielających, opalenizna nie była w modzie. Opalone były proste kobiety, które pracowały fizycznie na słońcu. W modzie były szczupłe talie. W całej Europie znana była cesarzowa austriacka Sisi. Jako młoda dwudziestokilkuletnia kobieta ważyła 50kg przy 170cm wzrostu i 45cm w talii. Modne były ciemne i bardzo długie włosy. Do pielęgnacji włosów używano mieszaniny żółtka brandy cebuli i ziół.
Strój męski
O ile stolicą mody kobiecej był Paryż, to stolicą mody męskiej był Londyn. To w XIX wieku powstało określenie „dandy” (elegant, fircyk, modniś).Mężczyźni nosili surdut czyli dłuższa marynarka na chłodniejsze dni. Surduty miały często po bokach duże kieszenie, często podszewkę i ciepły kołnierz. Na nogach pantalony-długie obcisłe spodnie w kolorze brązowym lub beżowym. Na co dzień elegant nosił też tużurek- krótką marynarkę z klapami w kształcie litery V w kolorach oliwkowym lub czarnym. Na specjalne okazje noszono frak-marynarka wąska w ramionach wycięta do połowy z przodu, z tyłu długi sięgający aż do kolan. Fraki szyto z sukna lub aksamitu w kolorze czarnym granatowym lub brązowym. Do tego zawsze noszono kamizelkę w kolorach białym, oliwkowym, liliowym, słomkowym oraz białą koszulę z jedwabiu, płótna, perkalu lub batystu. Koszule miały gors czyli żabot i sztywny kołnierz na którym wiązano krawat w kolorze szafiru, brązu, amarantu lub w kratkę. W krawat wpinano też ozdobną metalową szpilkę z brylantem. Koszule miały mankiety zapinane ozdobnymi spinkami ze szlachetnymi kamieniami. Mężczyzna nie mógł wyjść na ulicę bez nakrycia głowy. Na głowę zakładano więc cylinder lub szapoklak- cylinder który dało się złożyć. Elegant musiał też mieć białe rękawiczki na rękach, zdejmował je tylko w czasie posiłku lub w czasie gry w karty. W ręce mężczyzna trzymał drewnianą laskę z rękojeścią wykonaną z kości słoniowej lub masy perłowej.
Pod koniec XIX wieku zaczęto szyć bardziej praktyczne stroje dla mężczyzn z jednego materiału w kolorze brązowym lub w kratkę. Była to szeroka marynarka, kamizelka, wąskie spodnie, pod kamizelką jasna koszula z jedwabiu lub bawełny. Na głowach pojawiły się meloniki -kapelusze męskie z niewielkim rondem. Z czasem kiedy pojawiły się pierwsze rowery a później samochody, pojawiły się również krótsze spodnie, a na głowach mężczyźni zaczęli nosić czapki z daszkiem – kaszkiety.
Opracowanie tekstu mgr Marek Śleziona
